Tematyka tegorocznej, XI konferencji powiatowej „Bezpieczny powiat”, koncentrowała się na rozwiązaniach, które można wprowadzić, aby poczucie bezpieczeństwa wśród uczniów szkół w powiecie elbląskim było wyższe niż dotychczas.
Wielość działań podejmowanych w szkołach i placówkach na rzecz bezpieczeństwa dowodzi, że jest ono przedmiotem szczególnej troski, tym niemniej osiągany, wysoki efekt nie może w pełni zadawalać i zwalniać przed czujnością. Jak dowodzą organizowane corocznie przez Poradnię Psychologiczno – Pedagogiczną w Pasłęku badania nadal uważności wymagają relacje między uczniami, będące częstokroć źródłem przemocy rówieśniczej, wciąż konieczna jest profilaktyka uzależnień i zapobieganie zachowaniom ryzykownym, wciąż niestety Internet i media społecznościowe inspirują do niepożądanych zachowań, co też wymaga czujności i działań zapobiegawczych.
Podczas konferencji jej uczestnicy zapoznani zostali z ideą mediacji, jako sposobu rozwiązywania konfliktów także, jak zaznaczała referująca temat pani Anna Olszewska, prezes Elbląskiego Centrum Mediacji i Aktywizacji Społecznej, między rówieśnikami.
Pani Marta Ulanowska, psycholog z Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej nr 2 w Elblągu, zaprezentowała zebranym założenia programu „Chronimy dzieci” Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę, który zachęca (między innymi szkoły) do opracowania „Polityki Ochrony Dzieci” i starań o spełnienie standardów ochrony dzieci przed przemocą.
Reprezentujący Komendę Miejską w Elblągu, pan inspektor Marek Cieślak, zaprezentował uregulowania prawne, stanowiące o normach, których przestrzeganie przez dzieci i młodzież stanowi o ich współudziale w tworzeniu ładu społecznego.
Okazało się, że przedstawione w tym roku treści były szczególnie ciekawe dla młodzieży biorącej udział w konferencji. Pojawiły się pytania i postulaty, między innymi jedna z uczestniczek zasugerowała, że młodzież chce rozmawiać o tolerancji, inna młoda osoba poprosiła o podanie co grozi dziecku za nieposłuszeństwo wobec rodziców. Wypowiedzi młodych ludzi w odczuciu dorosłych dowodzą potrzeby rozmowy, świadczą o refleksyjności młodych ludzi, sugerują potrzebę refleksji nad ich potrzebami i dylematami. Są to wyzwania do pracy wychowawczej, która zmierzać powinna do wypracowania rozwiązań, które zastępować będą obecny niestety w wychowaniu monolog polegający na mówieniu dzieciom czego im nie wolno, co jest im zabronione czy zakazane.